Hoe ben ik fotograaf geworden en waarom?

Het is eigenlijk vanzelf gegroeid: van interesse, naar passie, naar beroep. Ik kan nog goed herinneren dat tijdens mijn studie Marketing & Communicatie een oude klasgenoot vroeg of ik wilde bijverdienen met fotografie in feestcafés. Ik twijfelde aan mezelf, maar zei toch ja. Die eerste keren waren best spannend, maar in een café leer je snel mensen (en ook jezelf) kennen. Al snel maakte ik foto’s van van alles en begon ik te ontdekken waarom ik zoveel van fotografie hou. Voor mij gaat het om het vastleggen van momenten en energie die je niet zomaar in woorden kunt vatten. Het is echt die klik met de mensen en de sfeer die me drijft, en dat is dus echt de reden waarom ik hier nooit genoeg van krijg.

Hoe word ik nou ook professioneel fotograaf?

Door het gewoon te gaan doen. Stop met wachten tot je er ‘klaar’ voor bent, want dat moment komt nooit. Begin klein, experimenteer, en zorg dat mensen je werk zien. Leer van alles wat je maakt, maar ga niet eindeloos twijfelen. En: wees betrouwbaar. Je kunt technisch top zijn, maar als mensen niet op je kunnen bouwen, houdt het snel op. Zo bouw je netwerk op. De rest leer je onderweg.

Wat doe je na een event, wanneer je klaar bent met fotograferen?

Meestal eet ik iets, ga ik even zitten en kijk ik snel naar de foto's om te zien of het goed is. Als de situatie het toelaat vind ik het heel leuk om nog een praatje met de mensen te maken. Zo leer je weer nieuwe mensen kennen! Als ik thuis ben probeer ik vaak nog voor het slapen alvast een eerste selectie te maken. Als er haast bij zit, drink ik een doppio en duik ik er onmiddellijk in om het diezelfde dag nog af te ronden. Anders laat ik het bewust even liggen, zodat ik er de volgende dag weer fris naar kan kijken.

Kijk je weleens naar Het Perfecte Plaatje?

Haha, soms zet ik het aan. Het is best leuk om te zien hoe mensen zonder ervaring toch iets moois neerzetten. Natuurlijk is het televisie, dus alles is strak geregisseerd en wat opgeblazen. Mijn werk is wat minder show, maar de druk om goed beeld te leveren herken ik zeker. Bij echte opdrachten moet het gewoon kloppen. Inhoudelijk én visueel. Dus ja, ik kijk met een glimlach. Maar als ik tv kijk, kijk ik liever naar iets van 2doc, een docu van David Attenborough of een klassieker van Quintin Tarantino.

Wat was je allereerste betaalde klus, en hoe voelde dat?

Zoals ik hierboven al zei: dat was in een feestcafé, en ik was de eerste keren echt bloednerveus. Achteraf gezien was het zeker geen makkelijke klus. Je leert omgaan met lastige belichting, flitsgebruik, dronken mensen en rondvliegend bier — en ondertussen moet je ook sociaal je mannetje staan. Toch kijk ik er met veel trots op terug. Het is een plek waar je als fotograaf razendsnel leert schakelen en creatief moet zijn met wat er wel is. Zelfs nu geloof ik dat het een goede leerschool kan zijn om jezelf echt scherp te krijgen. Tot de dag van vandaag maak ik nog steeds gebruik van vaardigheden die ik toen heb ontwikkeld.

Heb je muziek op tijdens het bewerken? En zo ja, wat luister je dan?

Hier een lijst met mijn favoriete artiesten/albums/genres voor tijdens het nabewerken:

1. Johnny Cash (Favoriet: American Outlaws: Live at Nassau Coliseum, 1990)
2. Bossa Nova en Samba (Favoriet: Tim Maia, Arlindo Cruz, Jorge ben Jor)
3. Chet Baker (Favoriet: Estate, I’ll remember April)
4. Rolling Stones (Favoriet: Exile on Main St.)
5. Aphex Twin (Favoriet: A5 em2500 M253X, 1 nocares, Stone in Focus)